Με φόντο τη βαθιά ξηρασία και την εκτεταμένη καταστροφή του θυμαριού, οι μελισσοκόμοι του Λασιθίου εκπέμπουν κραυγή αγωνίας. Χιλιάδες στρέμματα κρητικής χλωρίδας έχουν ξεραθεί, αφήνοντας πίσω τους κυψέλες χωρίς τροφή και ένα αβέβαιο μέλλον για τον κλάδο.
Ζητούν ουσιαστική στήριξη από το κράτος, επιστημονική παρέμβαση για την αναγέννηση της χλωρίδας και άμεσες αποζημιώσεις για την επιβίωσή τους
Το ανθισμένο πρώιμο θυμάρι αυτή την περίοδο αποτελούσε πάντα το μελισσοκομικό φυτό που στήριζε τα μελίσσια του Ν. Λασιθίου. Τους έδινε δύναμη με το νέκταρ και τη γύρη του για να αναπαραχθούν και αποτελούσε τη βάση για καλή μελιτοφορία από τα όψιμα θυμάρια, κατά τους ζεστούς μήνες του καλοκαιριού.
Πάντα τέτοια εποχή, στην Ιεράπετρα, στον Μακρύ Γιαλό, στο Καλό Νερό, στον Γούδουρα, στη Ζάκρο και σε όλες τις κοινότητες της Σητείας, όπου οι πλαγιές είναι κατάφυτες με χαμηλή βλάστηση, κυριαρχούσε το μωβ χρώμα του ανθισμένου θυμαριού. Φέτος, όμως, λόγω της τριετούς ξηρασίας, το χρώμα που δεσπόζει είναι το γκρίζο των ξεραμένων θυμαριών, τα οποία δεν πρόκειται να αναγεννηθούν, καθώς έχει ξεραθεί ακόμη και το ριζικό τους σύστημα.
Αυτές οι εικόνες που καταγράψαμε στη νότια πλευρά του Νομού Λασιθίου, από την Ιεράπετρα μέχρι τη Σητεία, δεν έχουν προηγούμενο εδώ και 50 χρόνια.
Μόνο στις άκρες των επαρχιακών δρόμων, όπου συγκεντρώνονται τα νερά της βροχής, συναντήσαμε λίγα ανθισμένα θυμάρια στη διαδρομή από τον Μακρύ Γιαλό μέχρι τον Γούδουρα. Είδαμε όμως και απέραντες πλαγιές με ασύλληπτο αριθμό θυμαριών να είναι εντελώς ξερά, μέχρι και τη ρίζα. Μάλιστα, κάποια από αυτά ήταν ηλικίας άνω των 400 ετών.
«Στον Γούδουρα της Σητείας, όπου υπάρχει μία από τις μεγαλύτερες μελισσοκομικές περιοχές αναφορικά με την παραγωγή θυμαρίσιου μελιού, βλέπετε κι εσείς ότι το θυμάρι είναι νεκρό. Έχει ξεραθεί μέχρι και η ρίζα του. Μόνο για προσαναμμα μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε πλέον.
Πιστεύαμε ότι, μετά από δύο χρόνια ανομβρίας, οι λίγο καλύτερες βροχές που είχαμε φέτος μέχρι τον Απρίλη θα έσωζαν μέρος των θυμαριών. Όμως έχουν ξεραθεί εντελώς, και ο νεκρός δεν μπορεί να αναστηθεί.
Ο χειμώνας ήταν θεωρητικά πιο βροχερός, αλλά τα νερά που έπεσαν ήταν επιφανειακά και δεν έφτασαν στη ρίζα του θυμαριού. Η γη δεν έχει πιει νερό.
Με προβληματίζει αυτό που βλέπω εδώ στον Γούδουρα, και σκέφτομαι τους νέους μελισσοκόμους αλλά και τους συναδέλφους της δικής μου γενιάς, που πάλεψαν για τη μελισσοκομία.
Το πρώιμο θυμάρι ήταν κρίκος στη μελιτοφορία, συνέχιζε την πορεία του μελισσιού όλο τον χρόνο.
Τώρα χάνουμε 1,5 μήνα και κόβεται ένας σημαντικός κρίκος της αλυσίδας συντήρησης των πληθυσμών στις κυψέλες μας.
Αν είχαμε καλές βροχές τα τρία τελευταία χρόνια, δεν θα βλέπαμε αυτό το πένθιμο γκρίζο της φύσης. Θα βλέπαμε αρχικά πράσινα φύλλα και σε λίγες μέρες μωβ άνθη, από τα οποία η μέλισσα παίρνει το νέκταρ και τη γύρη για να μας δώσει το θυμαρίσιο μέλι», μας είπε ο πρόεδρος του Μελισσοκομικού Συλλόγου Λασιθίου, κ. Κώστας Κρασσάς.
Αυτά είναι, τελικά, τα αποτελέσματα της κλιματικής κρίσης, την οποία το ελληνικό κράτος προσπαθεί να αντιμετωπίσει δίνοντας 15 ευρώ ανά κυψέλη.
«Εδώ στον Νότο της Σητείας, έχει 7 χρόνια να βρέξει ουσιαστικά για να ποτιστεί η γη. Τα βουνά έχουν ξεραθεί. Δεν υπάρχει ούτε θυμάρι για τα μελίσσια ούτε χορτονομή για τα αιγοπρόβατά μας. Για 350 ζώα που έχω, πληρώνω 65.000 ευρώ τον χρόνο σε ζωοτροφές. Η επιδότηση είναι 6.500 ευρώ, και τώρα θέλουν να μας την κόψουν κι αυτή. Δεν μπορούμε να ζήσουμε, ούτε οι κτηνοτρόφοι, ούτε οι μελισσοκόμοι», μας είπε ο κτηνοτρόφος από το Καλό Νερό, κ. Μπάμπης Παρακατσελάκης.
«Διεκδικούμε πραγματική οικονομική στήριξη. Τα 15 ευρώ ανά κυψέλη που αποφάσισαν να μας δώσουν δεν επαρκούν – το ποσό αυτό είναι αστείο.
Αναγνωρίζουν ότι ο μελισσοκόμος είναι σε δύσκολη θέση, και μας έδωσαν αυτό το ελάχιστο ποσό ως “αντιμετώπιση της ξηρασίας”.
Όμως αυτά είναι ψίχουλα. Αντιστοιχούν σε ένα κιλό τυποποιημένο θυμαρίσιο μέλι, τη στιγμή που το κόστος συντήρησης μιας κυψέλης φτάνει τα 120-130 ευρώ.
Με τα πρώιμα θυμάρια κατεστραμμένα, έχουμε επιπλέον έξοδα 30 ευρώ ανά κυψέλη, για να κρατήσουμε τα μελίσσια μας μέχρι τα όψιμα θυμάρια, τα πεύκα και τις άλλες ανθοφορίες.
Ζητάμε από τους πολιτικούς να μας βοηθήσουν, να στείλουν ειδικούς επιστήμονες να δουν από κοντά την κατάσταση.
Προτείνουμε, όπως έγινε παλαιότερα στο όρος Θρυπτή, να γίνουν παρεμβάσεις αναγέννησης της κρητικής χλωρίδας, ειδικά του θυμαριού.
Στα σημεία που έχουν ξεραθεί τα θυμάρια, εμείς οι παλαιότεροι μελισσοκόμοι δεν θα προλάβουμε ποτέ ξανά να ξεφορτώσουμε μελίσσια – ο τόπος θα παραμείνει ξερός.
Τέτοια εποχή, πριν μερικά χρόνια, εδώ στα βουνά του Γούδουρα, μεταφέρονταν εκατοντάδες κυψέλες, γιατί η μελισσοκομία είναι νομαδική.
Φέτος, οι κυψέλες μετρώνται στα δάχτυλα.
Καλό Νερό, Γούδουρας, Αθερινόλακκος, Αγία Ειρήνη, Ξερόκαμπος, Ζάκρος, Παλαίκαστρο, Βάι – όλα έχουν εξαφανιστεί από τον μελισσοκομικό χάρτη.
Μιλάμε για εκατομμύρια στρέμματα ξερής κρητικής χλωρίδας, για χιλιάδες μέλισσες χωρίς τροφή.
Ζητάμε έκτακτη οικονομική ενίσχυση και την παρέμβαση του ΕΛΓΑ, για να εκτιμηθεί η ζημιά και να αποζημιωθούν οι μελισσοκόμοι που επαναπατρίζουν τις κυψέλες τους σε αυτές τις περιοχές.
Μιλάμε για τη συντήρηση του ζωικού μας κεφαλαίου», καταλήγει ο πρόεδρος του Μελισσοκομικού Συλλόγου Λασιθίου, ο οποίος θα θέσει τα προβλήματα του κλάδου στους εκπροσώπους της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης, κατά την επίσκεψή τους στην 6η Αγροτική Έκθεση Ιεράπετρας.
ΠΗΓΗ: neakriti.gr
